De zomervakantie is weer voorbij en iedereen zit natuurlijk vol verhalen. Die van mij wil ik je niet onthouden.
Begin juli mocht ik als official naar de Europese Junior Kampioenschappen in de Hongaarse stad Hódmezővásárhely (lekker makkelijk uit te spreken)
Het was een heel leuk toernooi in een prachtige accommodatie met maar liefst 2 zwembaden van 10 banen (25 en 50 meter) en een 8 banen buitenbad van 50 meter. Helaas waren er voor de Nederlandse zwemmers geen medailles, maar wel een aantal fraaie finaleplaatsen. Ik heb een paar keer aan de tijdzijde op de snelste banen gefungeerd, een keer op keerpunt, als kamprechter (stroke Judge) en een dag in de last callroom. Vooral op tijd- en keerpunt ben ik steeds zeiknat geworden met soppende schoenen, maar dat hoort er natuurlijk bij. Gelukkig was het de hele week bloedheet weer, zodat ik de schoenen ’s nachts op het balkon kon laten drogen. Op een van de avonden werden de internationale officials nog getrakteerd op een luxe diner in het stadhuis met de burgemeester en de nodige bobo’s. Extra bijzonder was dat ik tijdens het toernooi jarig was. De hele dag werd er geen aandacht aan besteed, slechts een enkeling feliciteerde me. ’s Avonds na de laatste ceremonie moest ik me melden in de ruimte bij de medaillemeisjes. Van daaruit werd ik begeleid naar het erepodium, tussen een erehaag van alle officials. De speaker maakte er een spektakel van, compleet met tekst op het scorebord, en op het podium kreeg ik een taart met een kaarsje. In het begin voelde ik me wel wat opgelaten maar al snel speelde ik het spel volop mee. Een heel leuke ervaring en na afloop hebben we het feestje met een aantal officials nog dunnetjes overgedaan. Door de lokale organisatie werd ik na afloop in een dikke BMW naar mijn hotel teruggebracht. Het was natuurlijk niet mijn eerste internationale toernooi, maar het is steeds weer een spannende en leerzame ervaring. Ik heb er van genoten en de week is werkelijk omgevlogen.
Vier dagen na mijn thuiskomst kon ik de koffers weer pakken, nu voor 3 dagen Wereld Junior Kampioenschappen Open Water. Voor het eerst werd dit toernooi georganiseerd in Nederland en wel in Hoorn. De te zwemmen afstanden waren afhankelijk van de leeftijdsgroepen 5, 7½ en 10 kilometer. Op de afsluitende dag was er een team estafette: 4×1250 meter. Alle dagen was ik als FINA scheidsrechter de referee op het water en steeds aanwezig bij de kopgroep. Tijdens de wedstrijden waren er weinig problemen. Alleen in de laatste estafette heb ik een rode vlag aan de Chinese ploeg moeten tonen, omdat een van de zwemmers aan de verkeerde kant van de boei de haven in zwom. Het was mijn eerste FINA Open water wedstrijd en dat was best spannend. Je staat nl. wel ‘in the picture’ bij de internationale technische commissie. Ik kreeg achteraf complimenten dat ik op correcte wijze de races had beoordeeld en de wedstrijd steeds goed onder controle had. We hadden ook ontzettend veel geluk met de omstandigheden, want het was stralend weer en het wateroppervlak was bijna als een spiegel zo glad. Geen straf dus op een hele dag in de boot op het water te zitten.
Alsof deze 2 toernooien nog niet voldoende waren, kreeg ik ongeveer 2 weken geleden een vraag van de Deense zwembond of ik in de gelegenheid was om in Kopenhagen als internationale scheidsrechter de LEN cup wedstrijd over 6 km te leiden. Toch wel een eer dat ik persoonlijk werd gevraagd. Dus ben ik op 26 en 27 augustus even naar Kopenhagen gevlogen. En net als in Nederland was het daar prachtig weer! De wedstrijd werd gehouden in de kanalen rondom de parlementsgebouwen; een traject van 2 kilometer met verschillende bruggen, waarvan er enkele vrij laag waren. Op vrijdag heb ik met de organisatie en de LEN afgevaardigden een rondje over het parcours gemaakt om alle veiligheidsissues te bekijken en eventueel aan te scherpen. ’s Avonds heb ik samen met de LEN de Technical meeting en de Officials meeting gehouden. Op zaterdag begon om 7 uur in de ochtend al het inchecken. De wedstrijd startte precies om half 9. Als chief referee vaar je bij dit soort wedstrijden altijd mee met de wedstrijd. Bij normale open water wedstrijden in Nederland is dat nooit het geval. Vanwege de lage bruggen moest ik verplicht een helm dragen, ik voelde me Calimero. De wedstrijd verliep zonder problemen en om 10 uur was ik al klaar. Daarna was er op het parcours een gesponsorde zwemtocht met maar liefst 3600 deelnemers, waaronder ikzelf. Elke vijf minuten startte een wave van 65 deelnemers voor 1 rondje van 2 kilometer. Ik deed er uiteindelijk 42 minuten en een klein beetje over. Niet slecht, al zeg ik het zelf. En ik eindigde als 55e in mijn leeftijdscategorie. Het was wel opvallend dat vrijwel iedereen een wetsuit droeg, maar met een watertemperatuur van ongeveer 21 graden was het zwemmen in alleen een zwembroek bepaald geen straf. In de resterende vrije uurtjes heb ik de stad nog even kunnen verkennen.
Al met al kan ik terugkijken op een heel enerverende zomer met weer leuke internationale wedstrijden. Ik ben erg trots dat ik deze mogelijkheden krijg en ik hoop ook mijn kennis en ervaring nog een tijdje te mogen delen aan ieder die dat graag wil horen.
Nico van Maanen
